Źródło zabudowane, ujęcie w postaci kranu. Na obszarze Sanktuarium Matki Bożej Saletyńskiej w Dębowcu, pośrodku założenia kalwarii saletyńskiej na wzór kalwarii z La Salette. Obok dąb Bartek, którego wiek szacuje się na ok. 500 lat. Wodzie ze źródła przypisuje się cudowną moc lecznicza. Sanktuarium zwiedza rocznie ok. 70 tys. pielgrzymów.
Źródełko św. Jana z Dukli. Murowana kapliczka słupowa nad źródłem, ujęcie zagospodarowane i obudowane. Obok znajduje się niewielki parking. Miejsce zlokalizowane jest przy drodze nr 9.
Wedle legendy przy źródle miał odpoczywać św. Jan z Dukli podczas wędrówki z Krosna do Lwowa by odprawić tam niedzielną mszę. W miejscu tym został pochwycony i uniesiony przez anioły, które go poniosły do celu podróży. Źródło zostało pobłogosławione przez świętego. Wedle okolicznych mieszkańców woda z niego posiada właściwości lecznicze, zwłaszcza w przypadku chorób oczu oraz skóry.
Źródła informacji: tablica informacyjna przy źródle; kwerenda terenowa.
Wedle tradycji źródełko wybiło u stóp „Ptasiej Górki” na której usytuowany jest dziś kościół, kiedy postawiono tu kapliczkę z obrazem Matki Boskiej, przywiezionym z Częstochowy ok. roku 1800 przez jedną z mieszkanek wsi. Jej mąż „widząc obraz niezwykłej piękności miał się wyrazić – Nie jesteśmy godni zatrzymać u siebie takiego obrazu”. Wzgórze z czasem zmieniło nazwę na „Jasną Górkę”. Woda ze źródełka ma posiadać moc uzdrawiającą. Niegdyś woda wypływała spod wzgórza stale, dziś pojawiać ma się jedynie w święta Matki Boskiej. Wówczas przybywają tu liczni wierni, pija ją, obmywają ciało. W archiwach kościelnych mają istnieć przekazy o uzdrowieniach nieuleczalnie chorych.
Źródła informacji: tablica informacyjna przy źródle; kwerenda terenowa.
Kult miejsca sięga XVII w. kiedy miejscowa ludność chroniła się tu przed najazdem szwedzkim. W 1860 r. istniała tu drewniana kaplica, zaś źródło z uzdrawiająca wodą cieszyło się szerokim kultem. Kolejną kaplicę zbudowano w 1947 r. Obecna pochodzi z 1985 kiedy w Hermanowej zbudowano kościół i utworzono parafię. Wedle F. Kotuli miejscowa ludność nazywała „pomocną wodą”. Woda ma być szczególnie lecznicza w przypadku chorób oczu.
Źródło ujęte studnią w kaplicy murowanej. Część Sanktuarium maryjnego w Jodłówce na szczycie garbu „Góra Maryi”.
Wedle miejscowej tradycji źródło posiada moc leczniczą. Legenda mówić, iż w 1680 roku żmija ukąsiła miejscowe dziecko. Zrozpaczona wdowa, matka dziecka, z nadzieją pobiegła do pobliskiego źródełka, nad którym wisiał obraz Matki Boskiej. Obmyła dziecku twarz wodą i modliła się przed obrazem. Dziecko wyzdrowiało. Obraz mieli przywieść i zawiesić nad źródłem powracający z walk na Ukrainie żołnierze. Pierwotnie miał znajdować się w zamku Herburtów w Dobromilu. W kościele znajdują się liczne spisane świadectwa uzdrowień. Najstarsze pochodzi z roku 1724. Wedle kroniki parafialnej od roku 1991 miało tu miejsce około 200 uzdrowień.
Źródło ujęte studnią w Kaplicy Cudownego Źródła Matki Boskiej Bolesnej przy Bazylice O.O. Dominikanów w Jarosławiu. Pod murami klasztoru. 20 sierpnia 1381 r. pasterze mieli znaleźć na stojącej tu gruszy figurę Matki Boskiej Bolesnej z Jezusem Ukrzyżowanym – obecnie w ołtarzu głównym bazyliki. Obok gruszy wybiło źródełko, jego woda posiadać ma cudowną moc leczniczą, pomagającą w chorobach oczu. Obecne kaplic z roku 1752 postawiona w miejscu drewnianej kapliczki. Zdobiona freskami z opisami uzdrowień i cudów jakie miały mieć tu miejsce. Wejście do kaplicy zamknięte kratą, przy niej kran gdzie można nabierać wody.
Wedle legendy w danych czasach rycerz polował w rosnącej tu puszczy w niedzielę. Gdy upolował jelenia, tryskająca z jego wątroby czarna krew oblała mu twarz i oczy, sprawiając że oślepł. Była to kara za pracę w dzień święty. Żałując za grzech i błagając Matkę Boską o ratunek ta objawiła się i nakazała by grzebał rękami w piasku i obmył się wodą, która się pojawi. Z piasku trysnęło źródło, rycerz po obmyciu się w jego wodzie odzyskał wzrok. Według mieszkańców wsi od najdawniejszych czasów źródło cieszy się kultem, zaś jego moc lecznicza ma być szczególnie pomocna w chorobach oczu. Źródło zostało zasypane w latach 30. XX w. podczas budowy pobliskiej drogi. W 1999 zostało odnalezione. Jego woda zasila obecnie staw parafialny, obok studni znajduje się kopiec NMP oraz rzeźba siedzącego rycerza. Z postacią rycerza związana jest również legenda dotycząca powstania kościoła. Rycerz miał zasnąć pod modrzewiami, we śnie ukazała mu się Matka Boska mówiąc „Przybywam tu z Włoch i tu mi postawisz kościół”.
Cudowne źródełko oraz Kapliczka MB na tzw. Komanowej Górze, piaszczystej wydmie na terasie nad-zalewowej Sanu. Obszar zagospodarowany.
Wedle miejscowej tradycji w dawnych czasach zanim została tu postawiona pierwsza kapliczka w lasku na Komanowej Górze, na źródle objawiła się Matka Boska. Odtąd woda nabrała cudownych leczniczych właściwości na różne choroby, zaś szczególnie oczu. W 1867 r. niejaki Wawrzyniec Góra, młynarz z Radecznicy koło Zamościa miał sen, w którym pokazała mu się Matka Boska i nakazał zbudowanie obok cudownego źródełka w pobliżu miasteczka nad dużą rzeką kapliczki. Młynarz szukając takiego miejsca przywędrował do Krzeszowa oraz kierowany przez ludzi dotarł na Komanową Górę.
Okazało się, że właśnie to miejsce widział we śnie. Powróciwszy do Radecznicy zabrał drewno i kamień młyński, na którym postawił kapliczkę na Komanowej Górze. Nazwa lokalna – Zjawienie. W latach 90. XX wieku wybudowano nową większą murowaną Kaplicę Matki Boskiej Bolesnej. W każdą 3 niedzielę miesiąca od maja do października odprawiane są tu msze święte. 15 września nabożeństwo odpustowe.
Źródła informacji: Ginalska 1999; kwerenda terenowa.
Jedno z najbardziej znanych „cudownych źródeł” w woj. podkarpackim. Miejsce znane z kultu religijnego od XVII w. Dnia 12 czerwca 1636 r. miało tu dojść do objawienia Matki Boskiej, która ukazała się trójce pastuszków.
Woda wybijająca ze źródła pod kaplicą ma posiadać uzdrawiającą moc, zwłaszcza w chorobach oczu. Wieść o objawieniu szybko rozeszła się po okolicy, w miejscu cudu postawiono krzyż. Właściciel dóbr horynieckich był początkowo nastawiony przeciw kultowi tego miejsca. Jednak gdy jego żona wybłagała tu dla niego ratunek od śmierci w czasie wojny, kult rozkwitł. W ołtarzu kaplicy znajduje się drewniana rzeźba Matki Bożej Niepokalanego Poczęcia. W pobliżu kaplicy i źródła dwa inne źródła wybijające spod wzgórza.
Źródełko w dolinie strumienia Prądnik. Tworzy rozlewisko, nad nim ustawiona kapliczka na palach. Kult miejsca i cudownego źródła sięga XVIII w. Wówczas miejscowemu pasterzowi miała ukazać się postać Matki Bożej. Ten przestraszony uderzył w postać batem, ta zaś rozpłynęła się w nurcie rzeki. Mieszkańcy wsi, gdy wieść się rozeszła, by przebłagać Matkę Bożą postawili w tym miejscu kapliczkę. Sporządzono również obraz wedle opisu pasterza, który okazał się identyczny z obrazem Matki Boskiej z pobliskiego Sokala. Woda miała nabrać wówczas właściwości uzdrawiających.
Źródła informacji: Kawałko 2006, 59-60; kwerenda terenowa.
