Tag: Cudowne źródełka

Źródlisko z wodą o właściwościach leczniczych, położone na podmokłym terenie. Obok źródła znajdowała się cerkiew unicka oparta na planie krzyża. Obecnie znajdują się tu kapliczka oraz drewniane podesty. Źródło tworzy niewielkie rozlewisko.

Wedle okolicznych mieszkańców woda ze źródła posiada leczniczą i uzdrawiającą moc. Niegdyś miejsce lokalnego kultu związane z cerkwią unicką.

Słownik Geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich wspomina, iż cerkiew założono przy źródle, ponieważ nad nim ukazywał się obraz Matki Boskiej.  Dawniej istniało tu znane greckokatolickie sanktuarium maryjne, później prawosławne. Główne uroczystości przypadały na 2 lipca – św. Matki Boskiej Jagodnej. Odpusty gromadziły zarówno grekokatolików jak i katolików. Słownik Geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich wspomina, iż cerkiew założono przy źródle, ponieważ nad nim ukazywał się obraz Matki Boskiej. W 1882 r. nad cudownym źródłem, którego woda miała niezwykłe uzdrawiające właściwości, ukazała się ikona Matki Bożej. Kaplicę na planie krzyża na palach zbudowano w 1886 r. Rozebrana w 1938 r. Miejsce zrewitalizowane przez Krzysztofa Wróblewskiego z Sitna, poświęcone w 2001 r. przez biskupa Jana Śrutwę. Wedle okolicznych mieszkańców woda ze źródła posiada leczniczą i uzdrawiającą moc.

Źródła informacji: wywiad z mieszkańcami Sławęcina; Słownik Geograficzny… X, 776.

Współrzędne geograficzne: 50.801768, 23.414921

Lokalizacja na mapach Google

„Cudowne źródło” wypływające spod tzw. Góry św. Romana, na której zlokalizowane są pozostałości wczesnośredniowiecznego grodu. Nad źródłem znajdowała się drewniana kaplica z 1906 r., która spłonęła w 2017 r. Obecnie odbudowana.

M. Stworzyński opisuje w 1835 roku źródło św. Romana, które znajduje się na polach, wedle tradycji miejscu dawnej wsi Stare Lipsko. Co roku w dzień św. Romana odbywała się do źródła procesja złożona z mieszkańców okolicznych wsi. Do źródła ciągnęli również ludzie dręczeni różnymi chorobami.

Przez mieszkańców wsi Lipsko-Polesie miejsce to nazywane jest Zjawieniem lub Miasteczkiem. Według lokalnej legendy w miejscu tym przed laty w trakcie polowania zabłądził książę. Raniony przez tura, szukając wody przywoływał swoją matkę, która ukazała mu się i rozgarniając liście odsłoniła znajdujące się tu źródło. Książe miał wyzdrowieć i na sąsiednim wzgórzu wznieść gród. Kolejne podanie z końca XVII w. mówi o pasterzu który zachorował. Gdy przy owcach zastąpiła go jego córka, na stado napadły wilki. Dziewczynce ukazał się wówczas jej staruszek mówiąc, że za górą jest źródło które uleczy jej ojca. Pasterz wyzdrowiał. Kolejna opowieść mówi o chorobie dziecka właściciela dworu w Lipsku. Jego ciało miały pokryć wrzody, wówczas dziewczyna która wówczas pracowała w dworze chwyciła je i pobiegła z nim do źródła, gdzie natychmiast ozdrowiało. Miało to miejsce w dniu 9 sierpnia, w dzień św. Romana.  Co roku w pierwszą niedzielę po 9 sierpnia przy źródle odbywa się odpust. W skale z której wybija źródło jeszcze do niedawna widoczny był wyryty krzyż, prawdopodobnie starszy od kaplicy z 1906 r. Po lewej stronie od niego widoczne były wbite drewniane bale, pozostałości starszej kapliczki lub drewnianych krzyży. Podczas remontu i odbudowy kaplicy po pożarze w 2017 r. zarówno ryty na skale jak pozostałości starszych konstrukcji zostały zasypane i zniszczone. W okolicy znajduje się bogate osadnictwo wczesnośredniowieczne, między innymi cmentarzysko kurhanowe z VIII-X w.

Źródła informacji: wywiady z mieszkańcami Lipska; Mikołaj Stworzyński, Opisanie statystyczno-historyczne dóbr Ordynacji Zamojskiej, 1834, Biblioteka Narodowa w Warszawie, rkps Biblioteki Ordynacji Zamojskiej nr. 1815, k. 38; http://izbapamieci.gminazamosc.pl/izbapamieci/resource_show/137/; http://www.kronikatygodnia.pl/wiadomosci/5033,spalila-sie-kapliczka-sw-romana-w-lipsku-polesie-t; Kawałko D. 2008;

Współrzędne geograficzne: 50.628921, 23.241932

Lokalizacja na mapach Google

Obecny stan kapliczki po remoncie

Kapliczka po spłonięciu w 2017 r. i widoczny jeden z dwóch krzyży wyrytych w skale z której wybija źródło

„Miejsce cudowne” na mapie Heldensfelda Galicja Zachodnia (1801-1804)

Źródło pod „Kaplicą na Wodzie” w bagnistej dolinie Wieprza. Źródło otoczone jest cembrowina studni, dziś wyschnięte. Niegdyś kaplicę otaczało niewielkie rozlewisko wodne. W 1640 r. w miejscu tym objawiła się Matka Boska Jakubowi Ruszczykowi ze wsi Szalowola, w trakcie wydarzenia został uzdrowiony z ciężkiej choroby. Z wdzięczności wystawił figurę a na niej zawiesił obraz Matki Bożej.
W miejscu objawienia wypłynęło źródełko słynące z leczniczych właściwości. Z czasem postawiono tu Kaplicę Matki Boskiej Krasnobrodzkiej. W miejscu tym miała zostać uleczona także Maria Zamojska, późniejsza królowa Marysieńka, żona Stefana Batorego.

Źródło ma posiadać największą moc w nocy z wielkiego czwartku na wielki piątek. Wówczas przy kaplicy zbierają się tłumy. Woda szczególnie pomaga na bóle, dolegliwości żołądkowe, choroby reumatyczne. Msze odbywają się tu również w sierpniu, w dzień Matki Boskiej Jagodnej.

Źródła informacji: tablice informacyjne. http://lublin.tvp.pl/19523777/cudowne-zrodelko-pielgrzymuja-do-kapliczki (dostęp 15.05.2021).

Współrzędne geograficzne: 50.54226, 23.23852

Lokalizacja na mapach Google

„Cudowne źródło” przy kaplicy św. Rocha, na zachodnim stoku góry Św. Rocha. Położone jest w odległości około 2 km na zachód od Krasnobrodu. Znajduje się tu drewniana kaplica, przy niej studnia z wodą.  Pierwsze informacje o miejscu cudownym pochodzą z 1817 r. Według przekazów, Marysieńka Sobieska podczas panującej zarazy ufundowała nad źródłem kaplicę, w której kazała umieścić obraz św. Rocha – patrona ludzi chorych na choroby zakaźne. W 1888 r. zostały potwierdzone lecznicze własności źródlanej wody. W 1943 r. na miejscu zniszczonej w 1935 r. pierwszej kaplicy wzniesiono nową z fundacji Kazimierza Fudakowskiego. Projekt wykonał zamojski architekt Adam Klimek. Wśród licznie odwiedzających ją pielgrzymów utrzymuje się przekonanie, że „na pole przyległe do kaplicy nigdy grad nie pada”, a przynajmniej nie w dniu uroczystości odpustowych 15 sierpnia.

Źródła informacji: tablica informacyjna; https://www.lgdnaszeroztocze.pl/kaplica-sw-rocha-w-krasnobrodzie/ (dostęp 20.05.2023); kwerenda terenowa

Współrzędne geograficzne: 50.535229, 23.186379

Lokalizacja na mapach Google

Źródło rzeki Nepryszki przy Kaplicy Matko Boskiej Leżajskiej w Józefowie. Kaplica została zbudowana w XIX w. Po drugiej stronie drogi stała niegdyś cerkiew unicka. Nie wiadomo, kiedy i w jakich okolicznościach znalazł się w kaplicy obraz Matki Boskiej Leżajskiej. Według miejscowych mieszkańców dawne legendy mówią o cudownej leczniczej mocy czerpanej tu wody. Kult źródełka związany jest z ludnością greckokatolicką.

Źródła informacji: Wywiad z mieszkańcami miasteczka.

Współrzędne geograficzne: 50.48791, 23.05629

Lokalizacja na mapach Google

Lokalizacja źródeł Nepryszki oraz cerkwii na mapie Heldensfelda Galicja Zachodnia (1802-1804)

W Górecku Kościelnym znajduje się owiana kultem kapliczka „Na wodzie”, zbudowana na palach nad potokiem Szum. Według lokalnych podań lokalizację kapliczki wskazał podczas swoich objawień w 1648 r. św. Stanisław. Powyżej kaplicy znajduje się źródło zwane „Bożą łezką”.  Czerpana zeń woda ma posiadać właściwości lecznicze. Podobno najlepiej pomaga na schorzenia reumatyczne i bóle gardła.

Według wierzeń i podań miejscowej ludności, źródełko miało wybić w tym miejscu w 1648 r. Małemu chłopcu Jankowi Socha miał objawić się Św. Stanisław. Święty za pomocą noża oznaczył rosnącą w tym miejscu sosnę, w tym momencie obok niej wytrysnęła woda. Źródło stało się miejscem pielgrzymek, przybywali do niego liczni wierni. Picie i obmywanie się wodą miało mieć moc uzdrawiającą, chronić przed chorobami. Największą leczniczą moc woda ma posiadać o świcie.

Źródła informacji: wywiad z mieszkańcami wsi. http://www.magiczneroztocze.pl/turystyka/atrakcje/69-kapliczka-przy-zrodelku-boza-lezka-w-gorecku-koscielnym

Współrzędne geograficzne: 50.500021, 22.966334

Lokalizacja na mapach Google

Wedle tradycji w XVIII w. miało dojść w tym miejscu do szeregu objawień św. Magdaleny, znanych jako objawienia w Puszczy Solskiej. Woda z cudownego źródełka, które wybiło w tym miejscu ma posiadać cudowną moc leczniczą. W kaplicy znajduje się studnia oraz ołtarz poświęcony świętej. Wokół obrazy przedstawiające cuda jakie miały tu miejsce. Kaplica ze źródłem zlokalizowana jest naprzeciw Sanktuarium Św. Magdaleny w Biłgoraju przy ul. Tarnopolskiej.

Źródła informacji: Niedziela, 27/2016, 4-5; kwerenda terenowa.

Współrzędne geograficzne: 50.522516, 22.712954

Lokalizacja na mapach Google

Źródło oraz drewniana kaplica z 1824 r. w tzw. „Lasku św. Antoniego”. Kaplica wzniesiona na palach nad źródłem, w miejscu gdzie wedle tradycji miał objawić się święty. Woda posiadać ma właściwości uzdrawiające. Obok kaplicy znajduje się ujęcie wody ze źródła w postaci pompy ręcznej.  Miejsce kultu regionalnego zlokalizowane nieopodal Sanktuarium św. Antoniego Padewskiego. Kult świętego wziął miejsce od jego objawienia się nad źródłem.

Źródła informacji: Karolczuk 2014, 110; kwerenda terenowa.

Współrzędne geograficzne: 50.753949, 22.828029

Lokalizacja na mapach Google

Wedle miejscowych wierzeń źródło z wodą o właściwościach leczniczych. Tradycja jego kultu sięga XIX w. (prawdopodobnie posiada starszą metrykę). Woda miała być szczególnie skuteczna na choroby reumatyczne. Chorzy pili ją i obmywali chore miejsca, kąpali się w niewielkim rozlewisku. Wokół źródła oraz zbiornika wodnego pozostawiano ubrania, które nosili chorzy, wierząc że wraz z nimi zostawiana jest choroba. Nowe ubrania ubierano po uprzednim namoczeniu ich w wodzie wypływającej ze źródła.

Do 1915 roku miejsce związane z wiarą w cudowną moc źródła. W 1915 postawiono pierwszą kapliczkę poświęconą św. Janowi. Obecna wybudowana w 1997 r.

Źródlisko wybija ze stoku doliny strumienia „Werbka”. Niegdyś rozlewisko wodne, dziś obszar zabagniony. Miejsce podmokłe, porośnięte trzciną, trudno dostępne. W chwili wykonywania prac dokumentacyjnych rozpoczęto budowę nowej kaplicy na wyżej położonym terenie. Wedle mieszkańców początki kultu i wiary w uzdrawiającą moc źródła mają korzenie niezwiązane z wyznaniem chrześcijańskim, zmiana ta nastąpiła w 1915 r. gdy w praktykach zaczęli brać udział duchowni.

Źródła informacji: wywiad z mieszkańcami wsi; tablica informacyjna umieszczona nieopodal obiektu.

Współrzędne geograficzne: 50.825466, 23.004087

Lokalizacja na mapach Google