Tag: Cudowne źródełka

Źródełko w dolinie strumienia Prądnik. Tworzy rozlewisko, nad nim ustawiona kapliczka na palach. Kult miejsca i cudownego źródła sięga XVIII w. Wówczas miejscowemu pasterzowi miała ukazać się postać Matki Bożej. Ten przestraszony uderzył w postać batem, ta zaś rozpłynęła się w nurcie rzeki. Mieszkańcy wsi, gdy wieść się rozeszła, by przebłagać Matkę Bożą postawili w tym miejscu kapliczkę. Sporządzono również obraz wedle opisu pasterza, który okazał się identyczny z obrazem Matki Boskiej z pobliskiego Sokala. Woda miała nabrać wówczas właściwości uzdrawiających. W latach 20. XX postawiono nową kaplicę. W trakcie prac zaginął obraz MB Sokalskiej, który zastąpiono ikoną NMP oraz św. Mikołaja. W 2003 r. obok kaplicy postawiono figurę NMP. 22 maja przy kaplicy odprawiane są nabożeństwa w obrządku rzymskokatolickim oraz greckokatolickim.

Lokalizacja GPS: 50°15’50.72″N; 23°33’0.45″E

Źródełko przy grocie NMP z Lourdes. Po wysiedleńcach w czasie II Wojny Światowej w trakcie powrotu mieszkańców Jezierni do swoich domostw, w czasie suszy w centrum wsi wytrysnęło źródło, co przypisano opiece NMP nad jej mieszkańcami. Miejsce kultu w okresie powojennym, później zapomniane. W 2000 r. obszar oczyszczono i wybudowano grotę MB na wzór z Lourdes. Według mieszkańców wsi woda ze źródła ma mieć moc uzdrawiającą.

Lokalizacja GPS: 50°24’44.43″N; 23°24’48.37″E

Źródełko i kaplica św. Wojciecha, na terenie miasta, przy ul. Klasztornej. Według tradycji w 1677 roku miały tu miejsce objawienia św. Wojciecha. Mieszczaninowi o nazwisku Mańka, który był krzywoprzysięzcą w sprawie o zabójstwie przy źródle objawił się św. Wojciech i uwolnił go od zła jakie w nim tkwiło. Święty Wojciech otoczony był aniołami przed wizerunkiem Matki Boskiej Tomaszowskiej, wezwał mieszczanina do pobożnego życia a wówczas ten dozna łaski odpuszczenia grzechów. Pierwsza drewniana kaplica „Na Piasku” powstała w 1652 r. i została zniszczona w czasie potopu szwedzkiego. Świadczy to wcześniejszej tradycji związanej ze źródłem. Kolejną zbudowano w 1662 roku. Po objawieniach w miejscu tym postawiono kościół św. Wojciecha, źródło obudowano. Kościół popadł w ruinę i w 1894 r. zbudowano tu drewnianą kapliczkę, w 1994 r. zamienioną na murowaną.

Lokalizacja GPS: 50°26’41.43″N; 23°25’6.18″E

Źródełko i kaplica św. Anny. Do końca XVIII w. wieś była własnością zakonu sióstr Benedyktynek od Nieustającej Adoracji Najświętszego Sakramentu we Lwowie, zapewne wówczas w miejscu źródełka powstała pierwsza kaplica św. Anny. Obecna kapliczka murowana z XVIII/XIX w. powstała w miejscu poprzedniej drewnianej. Wewnątrz figura św. Anny nauczającej Maryję. Woda ze źródła ma posiadać moc uzdrawiającą z chorób.

Lokalizacja GPS: 50°27’14.86″N; 23°54’26.17″E

Niegdyś Radków, gm. Telatyn, obecnie PGR Białystok, gm. Dołhobyczów. Wedle miejscowych mieszkańców woda posiadać ma właściwości uzdrawiające. Początki kultu są nieznane. Tradycja mówi o objawieniu się w tym miejscu Matki Boskiej pasterzom. Kiedy kult tego miejsca się nasilał i przybywali tu liczni pielgrzymi, postawiono nad cudownym źródłem kaplicę (greckokatolicką) oraz kalwarię z XIV stacjami drogi krzyżowej. Do II Wojny Światowej funkcjonowało tu greckokatolickiej sanktuarium maryjne. Przybywali tu liczni pielgrzymi na doroczne odpusty. Po II Wojnie Światowej gdy powstał tu PGR kaplicę rozebrano. Obecna kapliczka na studni pochodzi z lat 90. XX w. Obok znajduje się mogiła i pomnik żołnierzy UPA.

Lokalizacja GPS: 50°29’35.13″N; 23°55’59.76″E

Obecna kapliczka z 1950 r. w miejscu starszej z 1847 r. pw. Najświętszej Marii Panny. Wewnątrz figura św. Jana Nepomucena. Pierwotnie znajdująca się tu kopia obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej przeniesiona do cerkwi w Czartowcu. Stara kapliczka na palach ze źródłem obudowanym drewnianą cembrowiną widoczna na przedstawieniu u Zygmunta Glogera (1907, s. 79). Wiara w uzdrawiającą moc źródła, ma leczyć wszelkie choroby, szczególnie oczu. Wedle podania ślepej dziewczynce objawiła się w tym miejscu Matka Boska, kazała jej obmyć oczy i dziecko odzyskało wzrok. Przed II Wojną Światową miejsce licznych pielgrzymek.

Lokalizacja GPS: 50°34’27.95″N; 23°36’56.64″E

Źródełko i kapliczka pw. Św. Mikołaja. Źródło wybija u stóp niewielkiego wzniesienia. Drewniana kapliczka z figurami św. Mikołaja oraz Wilka. Figura św. Mikołaja z XVIII w., rzeźba wilka prawdopodobnie starsza. Obecnie pomalowana i uzupełniona gipsem, jeszcze w latach 90. XX w. z szarego kamienia (piaskowca?) z wgłębieniem na świecę na wysokości karku. Legendy mówią, że kult źródła związany był pierwotnie z wilkiem „uzdrowicielem”, zaś figurę Mikołaja dostawiono później. Liczne podania o uzdrawiającej mocy wody ze źródła oraz rzeźby wilka, która miała leczyć bezpłodność. Kobiety chcące posiadać dzieci siadały na wilka i głaskały jego podbrzusze, po czym obmywały się wodą ze źródła. Woda ze źródła gromadzi się w dwóch sadzawkach, wg podań obmywali się w nich pątnicy. Inne legendy mówią o osobie miejscowego dziedzica, który kazał zasypać źródło i wilka by pątnicy nie niszczyli mu lasy po czym oślepł. Uzdrowiło go dopiero obmycie w świętej wodzie i przywrócenie miejsca kultu, jago wotum ufundował figurę św. Mikołaja. U figury rzeźba kosza z główkami małych dzieci, obecnie przemalowane na bochenki chleba. Miejsce kultu lokalnego. W latach 1756-1808 kaplica znajdowała się pod opieką Klasztoru OO. Reformatów w Kryłowie. Miejsce kultu pierwotnie związane z rzeźbą wilka oraz źródłem.

Lokalizacja GPS: 50°40’14.26″N; 24° 1’35.77″E

Źródełko i kapliczka pw. Matki Boskiej Turkowickiej. Drewniana kapliczka, wewnątrz studnia.

Kaplica ze źródłem znajduje się nad rzeką Huczwa, nieopodal (ok. 100 m na południe) od dawnego lub  właściwego źródła o nieustalonej lokalizacji – obecnie miejsce zapomniane, porośnięte drzewami. Kaplica pochodzi z 1992 r. Miejsce źródła wskazać miał różdżkarz. Do 1748 lub 1749 r. miał funkcjonować tu klasztor OO. Bazylianów, w latach 1903-1915 znajdował się tu monaster Opieki Matki Bożej, następnie sierociniec prowadzony przez siostry służebniczki, do 2013 r. Zespół Szkół Rolniczych.

Miejscowa legenda sięga roku 1382. Miał zatrzymać się tu książę Władysław Opolczyk, który wiózł ikonę Czarnej Madonny z Bełza na Śląsk. Tam gdzie położony został obraz następnego dnia wytrysnęło źródło z wodą o uzdrawiającej mocy. Wybudowano więc tu kapliczkę, zaś na przełomie XIV oraz XV w. męski monaster.

Lokalizacja GPS: 50°39’14.13″N; 23°43’11.80″E