PŁONKA KOŚCIELNA, GM. ŁAPY, POW. BIAŁOSTOCKI
„Cudowne źródełko” i kapliczka na Łasku oddalone są około pół kilometra od Sanktuarium Matki Bożej Płonkowskiej Królowej Młodzieży. Początki sanktuarium sięgają XVII w. 5 sierpnia 1673 r. ubogiej dziewczynie o imieniu Katarzyna ukazała się Matka Boska. Wizja ta powtarzała się, wieść rozeszła się po okolicy. Za sprawą miejscowego księdza, do Płonki zaczęli przybywać pielgrzymi. W trakcie modlitw wznoszonych przed obrazem Wniebowzięcia Maryi Panny dochodziło do uzdrowień. W 1679 r. biskup janowski Stanisław Dąbski uznał prawdziwość uzdrowień i wydał dekret, który zezwalał na publiczny kult obrazu. Dokumenty parafialne z XVII i XVIII w. wymieniają 915 przypadków cudów i uzdrowień zwłaszcza oczu, nóg i rąk. Źródełko na Łasku miało wytrysnąć w trakcie objawień. Wodę uznawano za cudowną. Miejsce to także stało się punktem licznych pielgrzymek. Źródło ocembrowano i urządzono ujęcie do czerpania wody. Wzdłuż drogi do źródła znajduje się 15 kapliczek różańcowych.
Współrzędne geograficzne: 52.99639, 22.81762
Źródła informacji: Karolczuk 2019, 78-79; http://www.kultmaryjny.pl/objawienie-w-plonce-koscielnej-k-bialegostoku-polska-1673/ (dostęp 20.04.2023)
