Cudowne źródło (dziś studnia) na tzw. „wyspie” – część Sanktuarium Matki Bożej Studzieniczańskiej. Historia kultu tego miejsca sięga XVIII w. Istniała tu wówczas pustelnia z cudownym obrazem Matki Boskiej. W końcu XVIII w. pierwszą drewnianą kaplicę zbudował były żołnierz i eremita Wincenty Morawski. Wedle legendy, gdy do kaplicy przybywali tłumnie wierni, wykopano studnię by mogli napić się świeżej wody. Okazało się, że posiada ona cudowną moc uzdrawiania. Obraz i źródło z cudowną leczniczą wodą cieszyły się wielkim kultem u okolicznej ludności. Wedle wierzeń woda posiadała szczególną moc leczenia chorób skóry i oczu. Po 1782 r. w miejscu tym organizowane zaczęły być odpusty. Murowana kaplica stojąca obok studni pochodzi z 1872 r. W roku 1995 dokonano koronacji obrazu Matki Bożej Studzienicznej oraz odrestaurowano tzw. „studziankę”.