Kamień z odciskiem stopy św. Rozalii z Palermo (ok. 1130-1170), która miała się tu zatrzymać w trakcie wspólnej wędrówki ze św. Rochem wzdłuż Narwi, do końca II Wojny Światowej znajdował się przed ołtarzem głównym w XVIII-wiecznym kościele (z ok. 1709 r.) pw. św. Rozalii na uroczysku św. Rozalia.
Kamień uznawano za cudowny, wg. informatorów posiadał właściwości lecznicze. Wierni klękali przed nim, całowali go, pocierali o niego głowę i chore miejsca. Miał słynąć z licznych uzdrowień.
W 1944 r. świątynia została zdewastowana i całkowicie zniszczona przez żołnierzy Armii Czerwonej. Znajdujący się nad ołtarzem cudowny obraz Św. Rozalii został uratowany i po wojnie przeniesiony do nowej kaplicy.
Wedle lokalnych kamień został wówczas przeniesiony do zbudowanej w 1946 r. kaplicy, zaś przed 1952 r. został zabrany i wywieziony w nieznane miejsce przez lokalnych działaczy komunistycznych. W latach 1991-1995 zbudowano nową świątynię w obecnej formie. Przy świątyni znajduje się studnia postawiona na „cudownym źródełku”, z którego woda również ma posiadać właściwości lecznicze.
Uroczysko oraz kościół stanowią centrum lokalnego kultu i pielgrzymek. Co roku 3-4 września odbywają się tu uroczystości odpustowe.