Na skraju lasu, ok. 300 m na NE od zabudowań wsi. Obszar zajęty przez łąki i pola uprawne. Studnia z źródłem w kaplicy pw. św. Stanisława.
Wedle legendy miejsce uzdrowienia niewidomej dziewczynki, córki właściciela miejscowych dóbr o nazwisku Suchodolski. Dziewczynka bawiła się na łąkach koło Szczałbia i umyła sobie twarz w wodzie z wypływającego tu źródełka odzyskawszy natychmiast wzrok.

W ramach podziękowania jej ojciec ufundował w Szczałbiu kościół, zaś obok źródełka postawił drewniany krzyż. Dziś znajduje się tu kaplica oraz studnia z „cudowną wodą”. W maju organizowane są tu pielgrzymki i msze święte.
Kościół i parafia powstały dopiero w lata 80-tych XX w. Miejsce kultu lokalnego.
