Diabelskie kamienie

Głaz narzutowy (szaro-czerwony granit) zwany „Diabelskim Kamieniem”, o obwodzie 6,3 m, wysokości 1,5 m, długości 1,8 m i szerokości 1,6 m. Kamień położony jest na obszarze leśnym Nadleśnictwa Lubliniec, dookoła jest obkopany i wyeksponowany. Posiada nieregularny, nawiązujący do siedziska kształt. Wedle legendy diabeł rzucił głazem z Góry św. Anny na wieść o nowo wybudowanym kościele pw. św. Piotra i Pawła w Sierakowie, nie miał jednak dość sił i głaz spadł w lesie.

Współrzędne geograficzne: 50.807256, 18.549623

Lokalizacja na mapach Google

Źródła informacji: Czernicka-Chodkowska 1980, 21; https://ciasna.
pl/atrakcje/362/strona/1/diabelski-kamien—pomnikprzyrody (dostęp 20 kwietnia 2023); kwerenda terenowa

Głaz narzutowy (granit) ustawiony przed kościołem św. Jacka w Kamieniu Śląskim. Pierwotnie znajdował się przy drodze z Kamienia do Tarnowa Opolskiego, w obecne miejsce został przeniesiony w 1980 r.
Wedle legendy, przed wiekami diabeł niósł do piekła ogromny kamień, który był bardzo ciężki. W drodze zastał go świt, czart ze złości cisnął głazem i uciekł do piekła. Szczeliny widoczne na powierzchni skały mają być odciskami diabelskich pazurów. Wedle innej wersji podania głaz miał zostać zgubiony przez anioła strąconego przez Boga do piekła.

Współrzędne geograficzne: 50.539645, 18.075351

Lokalizacja na mapach Google

Źródła informacji: https://dziedzictwo.ekai.pl/@@kamien_slaski_diabelski_
kamien (dostęp 20 kwietnia 2023); https://opolankazpasja.pl/diabeski-kamien/ (dostęp
20 kwietnia 2023); kwerenda terenowa

Kamień, wedle legendy z odciskami stóp św. Wojciecha, ustawiony na Wzgórzu Uniwersyteckim, nieopodal studni św. Wojciecha, z której woda ma posiadać cudowną moc uzdrawiającą. Obecny kamień jest kopią wykonaną i ustawioną w 2013 r. Oryginał przechowywany jest w Muzeum Archidiecezjalnym we Wrocławiu (sygn. 69.), gdzie został przeniesiony ok. 1460 r. Wysokość kamienia wynosi 61 cm, średnica 35 cm. W XIX w. kamień przechowywano w katedrze św. Jana Chrzciciela, gdzie miał być ustawiony w nawie na prawo od kruchty, pod wizerunkiem św. Benedykta. Wedle legendy z głazu miał nawracać na chrześcijaństwo i głosić kazania św. Wojciech. Żar bijący od świętego spowodował odciśnięcie w skale
jego stóp. Na głazie widoczne są dwa rzeźbienia w kształcie stóp z wyraźnie zaznaczonymi palcami oraz piętami. Na oryginalnym zabytku prawa stopa jest mniej wyraźna. Górna część oryginalnego kamienia jest również zabezpieczona żelazną obręczą.

Współrzędne geograficzne: 50.668862, 17.925377

Lokalizacja na mapach Google

Źródła informacji: Baruch 1907, 44-45; Urban 1973, 42; kwerenda terenowa

Głaz narzutowy o długości 0,7 m, szerokości 0,57 m i wysokości 0,15 m znajduje się pod kapliczką (krzyżem wotywnym) na granicy wsi Kościeliska. Wedle miejscowej tradycji głaz uprzednio leżał w lesie, a w obecne miejsce został przeniesiony w XIX w. Zagłębienia widoczne na jego powierzchni mają być
odciskami stóp św. Jadwigi, która pieszo przemierzała te okolice w 1230 r. udając się do Konrada Mazowieckiego z prośbą o uwolnienie jej małżonka. Na kamieniu miała zatrzymać się, by odpocząć. Wedle innej legendy księżna przejeżdżając przez wieś z orszakiem zatrzymała się tu na spoczynek. Przywołała do siebie rodzinę z dziećmi i podarowała jej pierścień. Gdy orszak odjechał ludzie spostrzegli na głazie odciski ludzkich stóp pozostawione przez świętą. Krzyż oraz kamień otoczone są metalowym płotem.

Współrzędne geograficzne: 50.968098, 18.50512

Lokalizacja na mapach Google

Źródła informacji: Pośpiech 1969, 25; Jurczyk 2006, 12; https://oleskiemuzeum.pl/2020/12/14/oleskie-legendy-cz-3/ (dostęp 20 kwietnia 2023); kwerenda terenowa