KRASNE, GM. UŚCIMÓW, POW. LUBARTOWSKI
Kamień na brzegu jeziora Krasne, we wsi Krasne. Niewykluczone że obrabiany (stary kamień młyński?). Według miejscowej legendy „Matka Boża Siewna” wędrowała tędy w czasie najazdu tatarskiego niosąc na rękach Dzieciątko Jezus. Zmęczona przysiadła na kamieniu i zostawiła odciśnięty ślad stopy. Obok znajduje się mniejszy ślad Dzieciątka Jezus. Średnica głazu 1,7 × 1,5 m. Płaski, w kształcie elipsy. Na jego powierzchni widoczne podłużne pęknięcie oraz dwa zagłębienia – wedle tradycji odciski stóp.
Wg legendy zanotowanej przez J. Stefańskiego „w miejscu obecnego jeziora Krasne znajdowało się miasteczko. Ale jego mieszkańcy byli niegościnni, nieżyczliwi i często przeklinali. Pewnego upalnego dnia do miasteczka przywędrowała zmęczona i spragniona Matka Boża z małym Jezusem na ręku i, odpoczywając na (…) kamieniu, poprosiła o kubek wody. Niestety, mieszkańcy, zajęci kłótniami, nie podali jej wody. Wówczas rozgniewana Matka Boska wzięła do ręki kij i uderzając nim dwukrotnie w kamień, miała powiedzieć: Niech mieszkańcy tego miasta do końca życia piją wodę, bo jej nie chcieli dać. Wtedy miasto niedobrych ludzi zalała woda i powstało jezioro Krasne. Matka Boska z Jezusem na ręku, stojąc na kamieniu, przepłynęła przez jezioro i zatrzymała się na zachodnim brzegu. Na kamieniu pozostały ślady stóp Matki Bożej i małego Jezusa. Widoczne są także dwa poprzeczne pęknięcia, które – według opowiadań – pozostały po uderzeniach kija Matki Boskiej.”
Źródła informacji: Stefański J., „Stopki” Matki Bożej. Legendy, zwyczaje i wierzenia z Krasnego na Lubelszczyźnie, Twórczość Ludowa, R. XII (34) 1997, nr 1, s. 8 – 10; kwerenda terenowa
Współrzędne geograficzne: 51.42217, 22.95423
