WŁOŚCIEJEWKI, GM. KSIĄŻ WIELKOPOLSKI, POW. ŚREMSKI
Prostokątny głaz z różowego granitu o wymiarach ok. 40 × 50 cm wmurowany w ścianę kościoła parafialnego pw. Najświętszej Marii Panny Wniebowziętej we Włościejewkach. Na powierzchni kamienia obecne są dwa wykucia w kształcie stóp (ewentualnie podeszwy trzewika, sandała). Widoczne ślady szlifowania i wyświecenia śladów. Prawa „stopa” ma długość 26 cm i szerokość 6,2-8,5 cm, natomiast lewa jest długa na 28 cm i szeroka na 6,5-8 cm. Wedle miejscowego wierzenia ślady są odbiciem stóp Matki Boskiej, która przed wiekami miała objawić się na kamieniu leżącym na wzgórzu. Na pamiątkę tego wydarzenia wybudowano kościół. Jeszcze w XIX w. wierni przed wejściem do świątyni podchodzili do kamienia i całowali ślady stóp.
O. Kolberg przytacza podanie na temat kamienia i powstania kościoła. Na wzgórzu porośniętym gęstym borem, nad kamieniem z wyrytymi stopami Matki Boskiej ukazać się miał jej obraz oraz łuna światła. Okoliczni mieszkańcy powiadomili o cudzie księdza z Książa. Obraz znad kamienia zabrano i umieszczono w kościele, po czym zniknął i znów pojawił się nad kamieniem. Gdy sytuacja się powtórzyła, postanowiono wznieść obok kamienia drewnianą kapliczkę i w niej umieścić obraz. W tym samym czasie miejscowemu dziedzicowi zniknął ze stajni ulubiony arabski ogier. Konia znaleziono obok kapliczki z cudownym obrazem, stał na czele licznego stada tureckich koni. Gdy nie udało się znaleźć właściciela stada, zdecydowano że to sama łaska Boża zesłała cenne zwierzęta, by sfinansować budowę kościoła. Po zbudowaniu świątyni na jej ołtarzu umieszczono cudowny obraz, a kamień ze stopami Matki Boskiej wmurowano w ścianę. Wierni przypisują mu cudowną moc uzdrawiającą, całują i skrobią pył z niego, uznawany za skuteczny na rożne choroby.
Obecną świątynię wzniesiono na początku XVI w. w stylu późnogotyckim, dziś stanowi ona Sanktuarium pw. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny. Wcześniej znajdował się tu drewniany kościół z XIV w., wzmiankowany w źródłach w 1417 r., postawiony wedle tradycji w miejscu pogańskiego miejsca kultu.
Źródła informacji: Kolberg 1962, 38; Łukaszewicz 1858, 237-238; Dydyński 1893, 10; Baruch 1907, 49; Maluśkiewicz 2008, 280; kwerenda terenowa
Współrzędne geograficzne: 52.033568, 17.206155
