Tag: Diabelskie kamienie

Wychodnia skalna na krawędzi doliny potoku Kamienna z dobrze widocznym śladem nogi dinozaura (Allozaura), w tradycji ludowej zwanym „Czarcią” lub „Diablą Stopką”. Wedle legendy diabeł założył się z aniołem, że przeskoczy dolinę Kamiennej. Odbił się tak mocno ze skałki, że zostawił na niej odbity ślad krogulczej stopy. Miejsce z odciskiem stopy było zwane również przeklętym. Odkrycie i identyfikacja śladu jako tropu dinozaura przyczyniło się do powstania Bałtowskiego Kompleksu Turystycznego JuraPark w Bałtowie.

Współrzędne geograficzne: 51.016003, 21.552288

Lokalizacja na mapach Google

Źródła informacji: Gierliński 2009, 129; W dolinie dinozaurów, Dziennik Polski,
wydanie online https://dziennikpolski24.pl/w-doliniedinozaurow/
ar/1572642 (dostęp 15 lutego 2023); kwerenda terenowa

„Kamień Michniowski”, wychodnia skalna zwana również „Diabelskim Kamieniem” położona na szczycie wzgórza o tej samej nazwie. W zachodnim grzbiecie skałek znajduje się niewielka jaskinia, według miejscowego podania zamieszkała przez diabła, noszącego czerwone spodnie. Niedzielami siedział na skale i grał na skrzypcach, a czynił to tak pięknie, że ludzie podążający do kościoła zbaczali z drogi i przychodzili pod skałę. Diabeł porywał ich do jaskini gdzie ginęli. Jaskinia służyła jako schronienie powstańcom styczniowym. Ukrywali się w niej także Żydzi w czasie II wojny światowej. Dziś część Rezerwatu. Przyrody Kamień Michniowski.

Współrzędne geograficzne: 50.998180, 20.869147

Lokalizacja na mapach Google

Źródła informacji:

Urban, Gubała, Kasza 1997, 702; Kędracki J., Odkrywamy Świętokrzyskie – Kamień
Michniowski i Burzący Stok, Gazeta Wyborcza, wydanie internetowe – https://kielce.wyborcza.pl/
kielce/7,47262,3681662.html (dostęp 22 kwietnia 2023); Kuliński, Włodarczyk 2009, 38-39; kwerenda terenowa

Głaz narzutowy, leżący pomiędzy polami, o szer. 5 i wys. 1 m. Widoczne ślady obkopywania i prób rozbicia kamienia. W miejscowej tradycji nazywany „Diabelskim Kamieniem”. Diabeł za jego pomocą chciał zniszczyć kościół w Gowarczowie, lecz gdy niósł kamień nastał świt, zapiał kogut i diabeł utracił piekielne moce, zrzucając głaz na pola.

Współrzędne geograficzne: 51.328380, 20.424205

Lokalizacja na mapach Google

Źródła informacji: https://www.opoczno-top.pl/artykul,Piekielny_szlak,11755.html (dostęp 26.05.2023); kwerenda terenowa

Wychodnia skalna w Paśmie Masłowskim w Górach Świętokrzyskich. Wedle miejscowej legendy diabeł chciał zniszczyć klasztor na Świętym Krzyżu. Wydobył ogromną skałę z głębi ziemi i niosąc ją w powietrzu pędził w kierunku klasztoru. Skała jednak spowalniała jego lot i gdy nadszedł świt, zapiał kogut w sąsiedniej wsi Mąchocice, a diabeł tracąc swą nadprzyrodzoną moc upuścił skałę, która wbiła się w grzbiet Klonówki. Bruzdy i zagłębienia widoczne na powierzchni skały wedle wierzeń mają być śladami diabelskich
pazurów. Inna wersja podania mówi, że mieszkańcy pobliskiego Krajna chcieli zbudować kościół. Diabeł postanowił zniszczyć budowaną świątynię. Porwał wielki kamień z sąsiedniej Świniej Góry i gdy był już blisko miejsca budowy, Bóg sprawił, że nocą zabiły dzwony w kościele w Leszczynach. Diabeł utraciwszy moc zrzucił kamień na górę Klonówkę. Do dziś rozzłoszczony siedzi pod skałą i straszy wędrowców.

Współrzędne geograficzne: 50.904760, 20.762379

Lokalizacja na mapach Google

Źródła informacji: Firkowska 1999, 191-192; tablica informacyjna ustawiona przy głazie; kwerenda terenowa

Piaskowcowy ostaniec skalny położony na wschodnim zboczu doliny rzeki Szewnianka (Kamionka). Wysokość skały sięga 8 m, zaś średnica 5 m. Wśród okolicznej ludności zwana jest „Diabelskim Kamieniem”. W literaturze określana jest „Sfinksem”, głównie dzięki pracy W. Wojciechowskiego z 1924 r., który w skale dopatrywał się przedstawień pogańskich bóstw, m.in. Światowida lub widział rzeźbę Sfinksa.
Na skale widoczne liczne graffiti i ślady wandalizmu, a także wykucia w kształcie trójkąta oraz stylizowanej tarczy herbowej o nieustalonej chronologii.

Współrzędne geograficzne: 50.905422, 21.369317

Lokalizacja na mapach Google

Źródła informacji: Wojciechowski 1924; kwerenda terenowa

„Czarci Kamień” lub tzw. „Diabla Górka”, położony nad strumieniem Grabówka (Jałowęsa), przy drodze do Zalewu Opatowskiego (Zochcinek). Głaz jest niewidoczny, pokryty warstwą darni. Wedle legendy głaz miał służyć diabłu do zniszczenia kolegiaty św. Marcina w Opatowie. Czart zabrał go w tym celu z Gór Świętokrzyskich, lecz gdy był już blisko zastał go świt i zapiał kogut. Diabelska moc zniknęła i głaz spadł na podmokłe łąki. O zniszczenie kościoła prosiły moce piekielne świętokrzyskie czarownice.

Współrzędne geograficzne: 50.810704, 21.409332

Lokalizacja na mapach Google

Źródła informacji: Gazeta Wyborcza https://kielce.wyborcza.pl/kielce/7,115198,23480175,kolegiata-miala-przeszkadzacczarownicom-do-akcjiwkroczyl.html (dostęp 11 maja 2023); kwerenda terenowa

Głaz narzutowy o wymiarach ok. 3 × 2 m i wys. 1,5 m. Wedle legendy, gdy okoliczna ludność nawracała się na chrześcijaństwo, rozpoczęto w Kurozwękach budowę kościoła. Rozzłoszczony diabeł, który miał swoją siedzibę na Łysej Górze począł ciskać wielkimi głazami w celu zburzenia świątyni. Jednym z nich jest omawiany kamień, do którego prowadzi dobrze oznakowana ścieżka. Nieopodal głazu znajduje się cudowne źródełko, z którego woda posiadać ma uzdrawiającą moc leczniczą. W Wielki Piątek wierni przybywali w to miejsce, by zaczerpnąć wody i przemyć twarz, co symbolizowało obmycie z grzechów. Wodę zabierano również do domów.

Współrzędne geograficzne: 50.592564, 21.099717

Lokalizacja na mapach Google

Źródła informacji:

https://staszow.pl/diabelskikamien.html (dostęp 20 kwietnia 2023); tablica informacyjna umieszczona przy kamieniu oraz źródle; kwerendy terenowe