Tag: Diabelskie kamienie

Orelec, gm. Olszanica, pow. leski

Wedle legendy kamień został stworzony przez Boga by ocalić dwie siostry bliźniaczki wysłane do lasu przez złą macochę by zginęły. Dziewczynki późną jesienią zgubiły się w lesie, otoczyły je wilki, lecz Opatrzność sprawiła że zaryczał w pobliżu niedźwiedź i wilki uciekły, dziewczynki skulone zasnęły w lesie, ich ojciec szukał ich bezskutecznie, nagle zobaczył wielki, jaśniejący światłem kamień, pod nim śpiące córki. Po powrocie do domu zastali macochę martwą z rozerwaną klatką piersiową. Kamień w lesie był jej wyrwanym sercem, zimnym i nieczułym.

Przy szlaku turystycznym z Myczkowiec do Orelca, na górze Michałowice, pomnik przyrody.

Lokalizacja GPS: 49°26’22.08″N; 22°25’35.62″E

Orelec002 Orelec004 Orelec005 Orelec011 Orelec013

Glinne, gm. Lesko, pow. leski

Oskar Kolberg pisze, że miejscowi mieszkańcy nazywają kamień „Kostruniem”. Jedna z legend mówi, że kamień porzucił w tym miejscu diabeł, który niósł go by zrzucić na kościół w Lesku. A. Fredro przytacza legendę o dziewczynie zaklętej w kamień przez swoją matkę. Inna legenda mówi o porzuconym tu i pochowanym niemowlęciu, którego duch błąka się między skalami płacząc. Kolejne podanie mówi o tym, że skała jest zamieniona w kamień przez Boga chatą czarownicy, która miała czarami zwabić to księżniczkę z leskiego zamku by wydać ją za swojego syna.

Lokalizacja GPS: 49°28’3.70″N; 22°21’27.28″E

LeskiK002 LeskiK003 LeskiK011 LeskiK014

Iwierzyce Kolonia, gm. Iwierzyce, pow. ropczycko-sędziszowski

Głaz narzutowy, polodowcowy. Jest to największy głaz polodowcowy na obszarze województwa podkarpackiego. Położony na stoku wzniesienia, w gęstym lesie, trudny do znalezienia. Głaz ma wymiary 3,3×1,8×1 m. Wedle miejscowego podania diabeł chciał za jego pomocą zniszczyć kościół w pobliskiej Nockowej, jednakże w trakcie lotu zapiał kogut oznajmiający świt i upuścił kamień. W kamieniu widoczne otwory po próbie jego rozbicia. Kamień jest mało znany, wśród mieszkańców niewiele osób wie o jego dokładnym położeniu.

Lokalizacja GPS: 50° 1’21.52″N; 21°43’39.63″E

Iwierzyce015 Iwierzyce018 Iwierzyce001 Iwierzyce007 Iwierzyce010 Iwierzyce011

Wyręby, gm. Dynów, pow. rzeszowski

Skała narzutowa. Wedle legendy kamień spadł z nieba. Został upuszczony przez diablicę, która go niosła w momencie gdy w kościele zabiły dzwony. Ma również sprawiać, że ludzie błądzą po lesie. Wedle miejscowej ludność kamień niegdyś był o wiele wyższy, sięgał koron drzew i miał „lustrzaną” powierzchnie. W trakcie II Wojny Światowej częściowo zniszczony przez Niemców, w celu wykorzystania go do budowy drogi. W 1982 objęty ochroną – wówczas miał wystawać przeszło metr na powierzchnię. Wedle wierzeń kamień się zapada w ziemię.

Lokalizacja GPS: 49°50’12.36″N; 22° 6’39.76″E

GOPR8583

DCIM101GOPROGOPR8587.
DCIM101GOPROGOPR8587.

GOPR8593 Wyreby008 Wyreby009

Niwki Horynieckie, gm. Horyniec-Zdrój, pow. lubaczowski

W Lesie Buczyna (Uroczysko Buczyna) grupa skałek porozrzucanych na przestrzeni ok 100m2. Największa z nich (tzw. „żaba”) z otworem pośrodku jest obiektem legend. Liczne ślady procesów krasowych – otwory, wgłębienia o różnych kształtach. Wedle różnych podań i koncepcji kamienie, a zwłaszcza skała z otworem, mają stanowić pogańskie miejsce kultu, ew. zegar słoneczny. Obiekt zainteresowań neopogan. Brak dowodów na funkcję religijną miejsca w przeszłości. Utwory naturalne, widoczne w nich otwory powstały w wyniku otworów krasowych.

Lokalizacja GPS: 50°13’43.87″N; 23°24’48.07″E

Niwki001 Niwki003 Niwki009 Niwki010 Niwki015 Niwki020 Niwki028 Niwki030

Monasterz, gm. Horyniec-Zdrój, pow. lubaczowski

Grupa skałek na tzw. „Garbie Niedźwiedzia”. Wychodnia trzeciorzędowych skał wapiennych. Liczne ślady procesów krasowych – otwory oraz wgłębienia o różnych kształtach. Wedle jednej z legend skały a zwłaszcza największa nich zwana „diabelskim kamieniem” są pozostałością głazu, który wysłany z piekła diabeł niósł by zrzucić na klasztor i kościół w Monasterzu. Diabeł w trakcie drogi postanowił chwilę odpocząć i wtedy zastał go świt, co zmusiło go do upuszczenia głazu. Wedle bardziej rozbudowanej wersji podania diabły miały posiadać swoje siedlisko w miejscu zwanym „Moczarami”. Najsilniejszy z nich nie mogąc ścierpieć obecności zakonników w Monasterzu wyruszył do Brusna i kamiennej góry gdzie wyrwał ogromny kawał skały. Wędrując nocą przez góry i doliny bardzo się zmęczył i postanowił chwilę odpocząć gdy już znalazł się blisko klasztoru. Położył głazy i zdrzemnął się, gdy nagle obudziło go pianie koguta z pobliskiej wsi. Diabeł wraz z nastaniem dnia utracił siły i z wściekłości wbił pazury w kamień, czego ślady mają być widoczne do dziś po czym uciekł do Moczar.

Lokalizacja GPS: 50°15’56.65″N; 23°25’46.14″E

Monasterz001 Monasterz008 Monasterz010 Monasterz015

Czarny Las – Kolonia, gm. Józefów, pow biłgorajski

Skała „diabelski kamień” – największy z głazów. Wg podania diabeł chciał zbudować w tym miejscu piekło. Założył się z miejscowym chłopem, że jeżeli uda mi się to w jedną noc, to chłop odda mu dusze. Podczas gdy niósł ostatni kamień zapiał kogut we wsi i oznajmił nastanie dnia. Rozsypane na kulminacji wzgórza skały mają być pozostałościami po niedokończonym piekle. Obecnie Rezerwat Przyrody Piekiełko koło Tomaszowa Lubelskiego. Na szczycie tablica informacyjna. W latach 30. Oraz 40-tych XX w. eksploatowano w tym miejscu kamień do budowy dróg, próby rozsadzania materiałem wybuchowym.

Lokalizacja GPS: 50°29’49.62″N; 23° 9’22.29″E

CzarnyLas003 CzarnyLas006 CzarnyLas010 CzarnyLas012

Radoryż Smolary, gm. Krzywda, pow. łukowski

Głaz o długości 200 cm, wysokości 95 cm, szerokości 120 cm. Położony jest w stawie o lokalnej nazwie „Diabelski staw”. Z kamieniem związana jest legenda, iż został upuszczony przez diabła, który chciał go zrzucić na pobliski kościół w Radoryżu Kościelnym. Według informatorów ze wsi Radoryż Kościelny oraz Wólka Radoryska niegdyś miejsce kąpieli i wycieczek okolicznej ludności, dziś zapomniane. W pobliżu, obok czynnej strzelnicy znajduje się podobny głaz.

01. Radoryz Smolary FOTO

Materiały wizualne oraz dokumentacja objęte są prawami autorskimi, wszelkie formy ich wykorzystanie w prezentacjach oraz publikacjach jedynie za zgodą autora.
© Łukasz Miechowicz. All rights reserved.
Projektowanie stron OlimpWeb.