Wieś Drogiszka jest poświadczona w źródłach z początku wieku XV w. Pierwsze wzmianki o cudownym miejscu w Drogiszce sięgają XVI w. Wedle tradycji młynarzowi z Niedzborza ukazał się św. Franciszek. Święty wskazał miejsce gdzie wybija cudowne źródło z wodą o właściwościach uzdrawiających i nakazał ustawić w tym miejscu krzyż. Zdarzenie miało mieć miejsce w roku 1598. Od tego czasu przybywała tu licznie okoliczna ludność na modlitwy i w celu czerpania cudownej wody. W 1635 r. nieopodal źródełka ustawiono drewniany kościół. W aktach wizytacyjnych z 1776 r. określany jako „kaplica św. Rocha”, dziś kościół filialny pw. Świętego Krzyża (także „Sanktuarium Podwyższenia Krzyża Świętego”). Świątynia stanowi jeden z nielicznych przykładów barokowej architektury drewnianej na Mazowszu. Miejsce stanowiło znany punkt pielgrzymkowy i przyciągało licznych wiernych.
Źródło zamknięte jest w studzience, obmurowanej i obłożonej kamieniami narzutowymi. Dojście do niego jest oznakowane. Nieopodal na łąkach znajduje się głaz narzutowy zwany „Kamieniem św. Franciszka”.