DĘBINA, GM. STARE CZARNOWO, POW. GRYFIŃSKI

Głaz narzutowy leżący na polu na południowy-zachód od zabudowań wsi Dębina. Wedle miejscowej tradycji znajdujące się na nim zagłębienia były śladami siedzenia i końskiej nogi należących do diabła.
Zgodnie z legendą, diabeł zawarł umowę z opatem klasztoru w Kołbaczu, że w ciągu trzech dni przyniesie mu ryby (sieje) z Włoch i zdąży przed rannym pianiem. W zamian opat obiecał mu trzydzieści dusz. Mnisi rozbiegli się po okolicy, by przedwczesnym pianiem oszukać diabła i pozbawić go obiecanej zapłaty. Diabeł przybył wcześniej i rozsiadł się na kamieniu pod Dębiną, by odpocząć. Wówczas za sprawą jednego z mnichów schowanego w pobliskiej szopie począł piać kogut. Diabeł w złości wrzucił sieje do pobliskiego jeziora Miedwie, gdzie żyją do dziś. Na kamieniu zostały zaś ślady bytności diabła.
Wedle innej wersji kamień ten miał znajdować się w parku zamkowym w Pęzinie. Być może to ten głaz wzmiankowany jest po raz pierwszy w 1517 r., jako mający posiadać 10 miseczkowatych zagłębień ułożonych w jednym rzędzie, uznawanych za ślady olbrzymów lub diabła (Knoop 1924, 11).

Źródła informacji: Knoop 1924, 105; Kajkowski 2008, 329; Łysiak 1998, 31