BIAŁA, GM. TRZCIANKA, POW. CZARNKOWSKO-TRZCIANECKI
Głaz narzutowy o wymiarach ok. 1,2 × 1,8 m. Wedle tradycji kamień miał stanowić pierwotnie pogański ołtarz, na którym składano krwawe ofiary. Znajdować się miał w tzw. „świętym lesie” Pomorzan. Około roku 1100 podczas obrzędu na głazie objawiła się Matka Boska z Dzieciątkiem Jezus na rękach, żądając zaprzestania ofiar i nawrócenia Pomorzan na chrześcijaństwo. Następnie zniknęła w obłoku wraz z chrześcijanami, których miano zamordować. Na kamieniu pozostawiła głęboko wyryty ślad stopy. Poganie w strachu uciekli, a następnie przyjęli chrzest. Kilka lat później, w roku 1108 miał zostać zbudowany w tym miejscu pierwszy kościół. Do jego budowy użyto m.in. pogańskich ofiarnych głazów. Fragment skały „z odciskiem stopy NMP” wstawiono w mur ogradzający cmentarz, a następnie leżał on na placu kościelnym. W latach 50. XX w. kamień umieszczono w kapliczce Matki Bożej Saletyńskiej ustawionej obok kościoła pw. Wszystkich Świętych. Wykucie w kształcie stopy o długości 22 cm, szerokości 5-9 cm, schematycznie
zaznaczona linia palców.
Źródła informacji: Miechowicz 2010, 46; tablica informacyjna umieszczona koło kaplicy; kwerenda terenowa
Współrzędne geograficzne: 53.042311, 16.540802
